Maandagochtend, half elf. Meneer Blauw (77) wacht in de huiskamer van de afdeling Geriatrie op het JBZ. Om de haverklap fluit hij een deuntje. Vaak klinkt ‘Wooden Heart’ van Elvis Presley. Met zijn gefluit lijkt hij lastige stiltes te willen verjagen. Dat gaat met wisselend succes.
Na enkele valpartijen met de fiets is meneer Blauw op het JBZ beland. Fysiek is hij opgeknapt. Maar zijn dementie krijgt hij niet weggefloten. Naast meneer Blauw staan vier uitpuilende tassen en een volle vuilniszak. Zo meteen zal Imke Moezelaar van het Centrum voor Trajecten en Bemoeizorg (CvTB) hem wegbrengen. Tijdelijk gaat hij naar De Bogerd, geriatrisch zorgcentrum op Voorburg. Begin 2016 zal hij naar Eemwijk verhuizen.
JBZ-verpleegkundige Ingrid overhandigt de ontslagbrief aan Imke. Fuutfuutfuut, fluit meneer Blauw. Hij sjokt mee naar buiten. Terugkeer naar zijn woninkje in de Bossche volkswijk is uitgesloten. Eind 2011 sijpelden bij BrabantWonen en het Sociaal Wijkteam de eerste meldingen binnen. Omwonenden maakten zich zorgen om meneer Blauw. Verschillende instanties probeerden contact met hem te leggen. Maar de sticker ‘Nee/Nee’ op zijn brievenbus gold vooral voor hulpverleners en familie. In zeldzame vlagen van gastvrijheid opende hij wel de deur voor het CvTB. Zo kwam er toch nog wat zuurstof binnen.
Afgelopen zomer bleek de woning ernstig vervuild. Overal poep en pies. Huisraad: wat meubels, een tv en een sigarenkistje met geld. Plus een magnetron. Meneer Blauw at diepvriesvoedsel van de Nettorama. Behalve rode bietjes. Die vindt hij erg vies.
