De twee bovenste wervels van je nek heten de atlas en de draaier. Dankzij de eerste kun je ja knikken. Dankzij de tweede nee. Die tweede wervel is bij Fred (56) nagenoeg versleten. Geen ziekte, maar de uitkomst van opeenstapelende teleurstellingen. Al jaren zegt Fred op alles nee. Kan het ook niet tegenvallen. Wel dan?
Nee.
Eenmaal gaf hij het jawoord. Maar Fred is weer gescheiden. Zijn twee volwassen kinderen wonen ergens in Den Bosch. Hij ziet ze nooit. Mogelijk is Fred al opa. Met eventuele kleinkinderen ravotten zal niet lukken. Wel een rondje met de scootmobiel. Sinds zijn herseninfarct tuft hij erin rond.
Maar eerst plankgas naar de rechtbank. Het Centrum voor Trajecten en Bemoeizorg (CvTB) wil dat Fred opnieuw een bewindvoerder krijgt toegewezen. Die moet zijn financiële zaken gaan beheren. Of Fred dat ook wil?
Nee.
Het is half elf. Fred manoeuvreert zijn Sterling Elite RS naar zittingzaal 14. Hulpverleenster Hetty Wintels van het CvTB vergezelt hem. Vanochtend om acht uur heeft ze Fred uit bed gebeld. Kon geen kwaad. Ze prijst hem dat hij gekomen is. Of Fred voordat de zitting begint nog koffie of thee wil?
Nee.
